BRIGANTIO

BRIGANTIO

A' Claudio Ptolemaeo, in Alpibus Cottiis, quas cum ceteris Alpibus Italiae attribuit, ponuntur Segusiam, quorum urbes Segusium, et Brigantium: Σεγουςιανοὶ, ὧν πόλεις Σεγούςιον καὶ Βριγάντιον. Ubi forsitan legendum est Σεγουςίων καὶ Βριγαντίων, Segusio, et Brigantio. Certe Plinius Ptolemaeô antiquior Segusionem nuncupat l. 3. c. 17. Aethicus in Itinerario femel atque iterum Brigantionem vocat, in itinere a Mediolano Arelate per Alpes Cottias, item Viennam, et inter Segusionem ac Ebrodunum ponit sic: Fines M. P. 18. Segusione 24. Ad Martis 16. Brigantione 18. Rame (alias Roame) 19. Eburuduno M. P. 19. Brigantionem in Alpe Cottia vocat et tabula Theodosiana, et prope Ramam atque Ebrudunum collocat. Ammianus in l. 15 castellum Virgantiam corrupte nuncupat pro Urigantiam vel Brigantiam, et prope stationem Martis, propius Matronae verticem, i. e. montem Matronam seu montem Genebram collocat in Alpibus Cottiis. Iuliano in epist. ad Athenienses dicitur et Brigantia, ἡ Βριγαντία ἐπὶ τὰς Α῎λπες Κοττίας. Itinerarium Hierosolymitanum sive a Burdigala Hierusalem, inter mutationem, quae Rame dicitur, et montem Matronam Brigantionem ponit his verbis, Mansio Hebriduno, unde incipiunt Alpes Cottiae, mutatio Rame 1017. Mansio Brigantio: inde adscendis montem Matronam, cui nomen casus soeminae nobilis dedit, ut ait Ammianus: quare 2. syllabam producit. Et loci et montis meminit Ennodius, five porius Euhodius Ticinensis Episcopus, qui unus ex omnibus Matronas montem vocat, versumque sic orditur,

Matronas tacco.

Et Matrona quidem vulgo dicitur le Mont Geneure, inter Brigantionem et Segusionem positus, sed Brigantioni proximus: Brigantio autem nuncupatur Briangon, olim tantum mansio seu stativa militum, nunc oppidum montanum Delfinatûs in Alpe cottia; unde incipere Alpes Cottias vult tabula Theodsiana, quarum initium facit Ebrodunum Itinerarium Burdigalense. Brigantio nomen

suum dedit pago Brigantionensi, le Brianconnois, a quo Dalfini quidam, se Principes agri Brigantionensis dixêre, Princes de Brianconnis. Hic autem ager pars erat Regni Cottii, qui nomen suum dedit Alpibus Cottiis inter. Meridiem et Septentrionem a monte Vesulo ad montem Cinisium, inter ortum et occasum a Segusione Ebrodunum usque promissis. Ceterum Brigantio dioecesi Brodunensi adscribitur, ita ut non Segusianorum ullorum, sed Caturigam oppidum esse videatur, cum subiaceat capiti gentis eius Ebroduno, a quo 38. milia passuum abest. Liv. in l. 21. c. 31. per Tricastinos et extremam oram Vocontiorum agri tetendisse in Tricorios Hannibalem scribit, mox transito Druentiâ flumine Alpino, ad Alpes campestri maxime itinere Pervenisse: castellum inde quod caput regionis erat, vicosque circum iectos cepisse. c. 33. Illud casiellum caput regionis fuit liaud dubic aut Ebrodunum, vicus Straboni dictum, aut castellum Brigantio, 34. ab Ebroduno milibus passuum distans: ex quibus Itinerarium a Burdigala Hierusalem usque, Ebrodunum initium Alpium Cottiarum facit; tabula Peutingeriana Brigantionem, Brigantionem in Alpe Cottia cognominans. Certe per Caturigas et Ebrodunum, et per Brigantionem ac Segusionem Taurinos Italiamque petiisse Hannibalem, indicant veteres tabulae atque itineraria. Si tamen per Deam Vocontiorum et Vapincum Tricoriorum petiit Hannibal Ebrodunum atque Brigantionem; opus ei non fuit transire Druentiam: cum Ebrodunum ad citeriorem Druentiae ripam obvium haberet. Hadr. Vales. Notit. Gall.